Ik zal niet de enige die het nog wel kent uit z’n jeugd: je muzikaliteit op de lagere school proberen te activeren door middel van blokfluitles. Maar echt; wat een sof was dat! Allemaal ongeïnteresseerde en ongeïnspireerde kinderen die voordurend verschrikkelijk vals door elkaar aan het toeteren waren. Ik geloof dat ik het twee lessen heb volgehouden en toen gelukkig m’n moeder kunnen overtuigen van de volledige onzin hiervan.
Op naar de tweede poging: gitaarles. Dat was heel wat meer in m’n straatje. In die tijd, op de middelbare school, was ik al groot fan van bands als Queen en Def Leppard en bij beide speelde de gitaar natuurlijk een belangrijke (Queen, Brian May) of essentiële (Def) rol. En dus was gitaarles een logische stap. Ik ging daarvoor naar muziekschool Otto Wolthuis aan de Hyacinthstraat in Voorschoten.
Uitvoeringen
Leuke tijd gehad daar hoor. Veel geleerd en dat ook verschillende keren aan ouders en andere geïnteresseerden kunnen laten zien tijdens uitvoeringen. In groepjes leerlingen van te voren ingestudeerde gitaarstukken ten gehore brengen in als ik mij goed herinner het Cultureel Centrum in Voorschoten. Zelfs nog een tijdje privé les gekregen van Chris Koerts, de gitarist van Earth & Fire.
Dit alles leidde er uiteindelijk toe dat ik met een paar vrienden op de middelbare school tot het oprichten van een band kwam die, na wat minder geslaagde namen, uiteindelijk StormChild heette. De band bestond uit Gerrit Verrips (gitaar), Koos Siera (bas), Hans de Kruijs (zang), een piepjonge Sytse Verstraten (drums) en ikzelf (gitaar). Onze muziekstijl is het best te omschrijven als hardrock in de traditie van bands als Def Leppard, Rainbow en Deep Purple.
Wat een leuke tijd. Optredens op school (de Vlietschans, nu Vlietland College in Leiden) en op andere scholen in de buurt met veel covers, maar zeker ook eigen nummers waarvan voor mij ‘Angel From The Sky’ en ‘On My Way’ de meeste potentie hadden. Twee keer ook een demo opgenomen waarvan met name de eerste helemaal niet verkeerd was.
Ibanez
Ook na de middelbare school nog een tijd met de jongens blijven spelen. Maar, zoals het gaat, uiteindelijk door verhuizingen en drukke andere activiteiten kwam er eind aan StormChild. Enige jaren later heb ik mijn elektrische gitaar, een fraaie, dieprode Ibanez ‘Les Paul’-model, verkocht.
Nee, ik was zeker geen toptalent. Maar de tijd die ik dankzij mijn gitaarlessen heb kunnen doorbrengen met de jongens van StormChild, had ik voor geen goud willen missen. Veel meegemaakt, veel geleerd en nog altijd contact met Ger, Hans en Koos. Sytse (was dat toen niet gewoon Sietse?) wel een beetje uit het oog verloren. Volgens mij is hij wel de enige die nog echt actief aan muziek doet. Hij was dan ook werkelijk een groot drum-talent.